Jeroen de Pauw
Het is december en dus is het tijd om lekker terug te gaan blikken op het wielerjaar 2022. In Deel 5 luiden we de lente in, want deze koers heet immers La Primavera: wachten, wachten, sprinten bergop, waaghalzen bergaf en dan maar zien wie er wint, dat kan alleen Milaan-San Remo zijn.
Nadat Andrei Tchmil eind vorige eeuw won, moesten ‘we’ lang wachten tot een landgenoot nog eens het eerste Monument van het jaar won. Echter volgde op de zege van Wout van Aert in 2020 al zeer snel – zo snel als mogelijk was – een nieuwe Belgische zege; Jasper Stuyven won verrassenderwijs in 2021.
Hij was de verpersoonlijking van wat Milaan-San Remo de laatste jaren meer en meer was geworden: door de steeds verder gaande professionalisering en daardoor ook nivellering van het peloton, was het niet langer een zekerheid dat er gesprint werd in San Remo, of dat de allerbeste heuvelspecialisten hun slag sloegen op de Poggio.
En dus waren de topfavorieten op hun hoede. Zij moesten het hebben van een goede Poggio-beklimming en dan beneden in San Remo niet twijfelen en in een beperkt groepje naar de meet. De namen? Van Aert – eerder dus al eens winnaar – en Van der Poel, op wiens lijf deze koers geschreven is. Één probleempje: Matje was geblesseerd geraakt aan zijn rug in de winter en de Italiaanse klassieker was zijn allereerste van het seizoen.
Vooruit dan, de allergrootste topfavoriet waren we hierboven even vergeten. Hij kreeg dan niet het parcours om iedereen volledig uit de wielen te rijden, maar Tadej Pogacar had zowel Strade Bianche als Tirreno-Adriatico zo bizar gedomineerd, dat we niet om hem heen konden.
HARDE KOERS
Nadat een kopgroep van acht vrijwel nietszeggende namen de hele koers voorop had gereden, was het op de Cipressa de beurt aan UAE Team Emirates om de koers zo zwaar mogelijk te maken voor hun kopman Pogacar.
Davide Formolo trok alle registers open, met de Sloveen in zijn wiel. Van Aert kleefde in het zog van de alleskunner van UAE. Een groep van ongeveer 30 renners bleef over, waarbij ook nog snelle mannen als Arnaud Démare, Giacomo Nizzolo en Mads Pedersen aanwezig waren.
ALLES OF NIETS OP DE POGGIO
Van Aert had een luxeknecht bij zich in de naam van Primoz Roglic. De winnaar van Parijs-Nice – waar de Belgisch kampioen hem enorm had geholpen – kon wat terugdoen aan zijn ploeggenoot, maar daar kwam niets van in op de Poggio.
Met nog net iets meer dan 8 kilometer te gaan was het de eerste keer Pogacar die aanzette. Met tegenwind – zo bleek achteraf – had het echter weinig nut. Van Aert en Van der Poel volgden gezwind. De Sloveen probeerde het vier keer, het leek alles of niets, maar het werd uiteindelijk niet veel. De aanval op de top van Søren Kragh Andersen deed nog het meest pijn bij de echte topfavorieten.
DE MEESTER BERGAF
Vier renners draaiden met een korte voorgift de iconische haarspeldbocht linksaf de afdaling in: Kragh Andersen, met in zijn zog Pogacar, Van der Poel en Van Aert. Als vijfde dook Matej Mohoric de afzink in. De allerbeste daler van de hele wereld, met enige afstand ook.
Dat liet de Sloveen – die speciaal voor Milaan-San Remo een dropper post liet monteren om sneller bergaf te kunnen – nog maar eens aan de hele wereld zien. Hij reed naar voren, Van Aert en Van der Poel zaten te slapen in zijn wiel, Pogacar liet zijn landgenoot wat meters pakken en wist toen ook al dat niemand hem meer ging halen.
En dus was het niet de Sloveense topfavoriet die Milaan-San Remo ging binnenhengelen. Zeker toen het daarachter onder de rode vod stilviel, was het binnen voor Mohoric. Zijn eerste Monument, voor de stijlvolle allrounder. En dik verdiend ook, zeker als de andere favorieten zoals vaker weer eens naar elkaar zaten te loeren. Mohoric’ aanvalslust werd terecht beloond.
Al scheelde het niet veel, want op de Via Roma in San Remo kwam Anthony Turgis nog verduiveld snel opzetten. De Fransman van Total Énergies kwam nipt tekort, waarachter Van der Poel in zijn eerste koers van het jaar naar de derde plaats sprintte.
WOUT EN DE GELE BIJEN HEERSEN
In het volgende deel van ons jaaroverzicht keren we terug naar eigen land. Daar stond eind maart de E3 Prijs, al heet die tegenwoordig heel deftig E3 Saxo Bank Classic, op de agenda. Fans van die mannen in die gele tricots, die hadden het naar hun zin. Hoe dat zat, lees je morgen om 12.00 uur!
LEES OOK: Aerts duidelijk: zo denkt hij echt over Van Aert en Van Der Poel
