WN Redactie
Maxim van Gils hoeft bij Red Bull-BORA-hansgrohe niet te vrezen voor een bijrol, ondanks een jaar waarin alles tegen leek te zitten. De Belg maakte na zijn sterke voorjaar van 2024 bewust de overstap naar de Duitse topploeg, maar kreeg in zijn eerste seizoen af te rekenen met ziekte en pech. Toch blijft het geloof groot. Van Gils krijgt in 2026 het kopmanschap in meerdere grote klassiekers en staat bovendien op de longlist voor de Tour de France.
Achter de cijfers van 2025 schuilt volgens Van Gils zelf een ander verhaal. Zijn vorm was beter dan ooit, alleen gooide een hardnekkige pollenallergie telkens roet in het eten. In het najaar onderging hij daarom een neusoperatie, net als eerder Jai Hindley en recent ook Florian Lipowitz. Sindsdien bleef hij gespaard van ziekte. Het gevoel dat hij in het Critérium du Dauphiné en in San Sebastián had, wil hij volgend jaar doortrekken. Dat niveau moet de norm worden, niet de uitzondering.
LEES OOK: Belg kan ogen niet geloven na 'plotselinge' transfer
Leren overleven in een superploegBij Red Bull-BORA-hansgrohe is een minder jaar niet zomaar te maskeren. Van Gils merkt het verschil met zijn vorige ploeg, waar hij ook op mindere dagen automatisch bij de besten hoorde. Nu moet hij elke training en elke koers opnieuw bewijzen dat hij zijn plek verdient. Die extra prikkel werkt voor hem juist motiverend. De ploeg benadrukt dat het niveau van gisteren niet meer volstaat, en dat houdt iedereen scherp.
Het vertrouwen van de ploegleiding gaat zelfs verder dan dat. Performance manager Zakkari Dempster ziet in Van Gils een potentiële Monument-winnaar, met Milaan-San Remo als uitgesproken doel. De Belg zelf noemt La Primavera een bijzondere koers, eentje die pijn doet tijdens de wedstrijd maar blijft nazinderen na de finish. Liever zou hij Luik winnen, maar als er nog een Monument lonkt, dan is het die Italiaanse klassieker langs de kust.
Met Evenepoel richting de zomer
De komst van Remco Evenepoel verandert ook voor Van Gils het perspectief. In sommige wedstrijden schuift hij automatisch een stap naar voren in de hiërarchie, in andere juist niet. In Luik erkent hij dat Evenepoel de uitgesproken kopman is, maar in koersen als de Waalse Pijl ziet hij volop ruimte voor zichzelf. Die duidelijkheid schept rust én kansen.
Zijn voorjaar wordt stevig, met leiderschap in onder meer Strade Bianche, Milaan-San Remo en Eschborn-Frankfurt. Via de Ronde van Zwitserland moet de piek richting de Tour worden gelegd. Dat Van Gils deel uitmaakt van de plannen voor Frankrijk blijkt ook uit zijn deelname aan de ploegentijdrit op Mallorca, samen met Evenepoel en Lipowitz. Het is een signaal dat de ploeg hem ziet als meer dan alleen luxehelper.
Na een jaar vol twijfel staat Van Gils weer waar hij wil staan: in het midden van het plan. De honger is terug, het vertrouwen van de ploeg onmiskenbaar. Wat dat precies oplevert, blijft voorlopig open. Maar duidelijk is wel dat Red Bull-BORA-hansgrohe in Maxim van Gils geen bijrolspeler ziet, maar iemand die straks het verschil kan maken wanneer het ertoe doet.
