Stan Strubbe
Mathieu van der Poel won zondag in Namen bij zijn seizoensrentree, maar de dominantie die we van de wereldkampioen gewend zijn, bleef uit. Thibau Nys maakte er een echt duel van, terwijl ook Michael Vanthourenhout en Lars van der Haar zich stevig mengden. Gloort er hoop voor de concurrentie deze winter? Wielerjournalist Thijs Zonneveld plaatst daar duidelijke kanttekeningen bij.
LEES OOK: Eén detail maakte het verschil: Brand onthult sleutel tot winst
Zwaarder parcours, ander koersverhaalZonneveld genoot zichtbaar van wat hij zag op de Citadel. “Het was een heerlijke cross die pas in de laatste ronde werd beslist en waar nog een boel over na te praten is,” vertelt hij in In de Waaier. Hij wijst meteen op het contrast met vorig jaar. “In tegenstelling tot Van der Poels eerste cross van vorig seizoen in Zonhoven. Toen startte hij ook van rij vier, vijf en toen was het na drie minuten klaar.”
Volgens Zonneveld zit de verklaring deels in het parcours. Namen is technisch, steil en onvoorspelbaar. “Hij stapte in op een zwaarder parcours dan eerdere jaren, met een paar technische afdalingen en schuine kantjes,” legt hij uit. Dat ligt Van der Poel minder dan pure zandcrossen.
Bewust afwachten en toch winnen
Daarnaast speelde ook de koersaanpak een rol. Zonneveld zag al vroeg dat Van der Poel niet van plan was om meteen de wedstrijd te controleren. “Hij had in ronde één al bedacht dat hij niet de hele cross voorop ging rijden, hij speelde het een beetje op safe,” klinkt het.
Opvallend was volgens Zonneveld ook waar Van der Poel géén verschil maakte. “Er waren twee punten op het parcours waarop hij het verschil kon maken. Dat waren vooral de kasseiklim en de klim na de start/finish,” analyseert hij. “Waar hij normaal altijd enorm veel overschot heeft, had hij dat nu niet.”
De oorzaak daarvan zoekt Zonneveld vooral in de voorbereiding. En die blijft verbazen. “Het komt onder meer omdat hij nog maar twee keer op de crossfiets heeft gezeten,” stelt hij. Dat leidt tot een conclusie die tegelijk bewondering en frustratie oproept. “Het slaat eigenlijk helemaal nergens op… Dat je twee keer op de crossfiets zit en dan direct wint. Het is irritant maar ook prachtig tegelijk.”
