Matthijs Klerkx
In aanloop naar de wegwedstrijd voor mannen op het WK Wielrennen in Wollongong, blikken we terug op de laatste drie Belgische wereldtitels op de weg. Als ultieme in die rij natuurlijk de laatste Belgische titel op de weg, dag op dag tien jaar geleden.
We spreken dus over 2012. Dat jaar vindt het WK plaats in het Nederlandse Valkenburg, met de Cauberg als grote scherprechter in het parcours dat voor de rest over de Bemelerberg voert. Niet gigantisch zwaar dus, maar de Cauberg zal opnieuw allesbepalend zijn.
Net zoals dat die jaren steevast in de Amstel Gold Race het geval is. De grote man in de Gold Race die jaren? Philippe Gilbert. In 2009 wint hij de pelotonsprint achter het koptrio met sprekend gemak, een jaar later juicht hij voor het eerst en in 2011 doet Gilbert er nog een schepje bovenop.
Tussen de Keutenberg en de Cauberg rijdt hij zelf mee op kop om Andy Schleck terug te halen en vernedert hij de tegenstand op de finishhelling. Maar goed, Gilbert en 2011 is sowieso een succes. In het jaar waarin de Omega Pharma-Lottoploeg over het algemeen wat beter rijdt dan voorheen, is Phil de slokop.
Beginnen we aan een lijstje? Rit in de Algarve, Strade Bianche, podium in Milaan-Sanremo, winst in de Brabantse Pijl, Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik, Ronde van België, Ster ZLM Toer, kampioen van België, rit en geel in de Tour de France, Clásica San Sebastián, tijdritkampioen van België, Grand Prix Cycliste de Québec, Grand Prix de Wallonie.
We zouden bijna zeggen: lees verder op de volgende pagina. De verbazing is dan ook groot als de succesformule Lotto-Gilbert uiteen valt. De in de zomer van 2011 geblondeerd – à la VDB – rond rijdende coureur kiest voor het grote geld van BMC.
2012 IS EEN ROTJAAR En daar begint de ellende. Hij komt landgenoot Greg Van Avermaet en Alessandro Ballan tegen, samen moeten ze een blok vormen tegen dat van de Quick-Stepploeg. 2012 wordt het eerste jaar waarin Gilbert nadrukkelijk uitspreekt ook voor winst in de Ronde van Vlaanderen te willen gaan.
Want ondanks zijn negende plaats in de Ronde van 2011, was onderweg enkel Fabian Cancellara duidelijk beter. De rest kon Gilbert hebben. De wens van Gilbert - kopmanschap in de Ronde - stoot echter tegen het zere been van upcoming man Van Avermaet.
Als het uiteindelijk om de knikkers gaat, is nota bene ex-wereldkampioen Ballan de beste van de drie. Derde in de Ronde. Derde in Roubaix. Voor Gilbert volgt een rotjaar. Zelfs op zijn Cauberg is hij niet meer de beste, wat is er loos?
De Tour in 2012 is van hetzelfde laken een pak. Overal net niet. Het eerste teken van leven volgt er in de Vuelta later dat jaar, wanneer Phil de Spaanse slokop Joaquin Purito Rodriguez kan volgen op de Montjuïc in Barcelona en de Spanjaard vervolgens verslaat in de sprint.
Nog imposanter is zijn zege in de negentiende rit van diezelfde Vuelta, als hij in de buurt van Madrid in La Lastrilla een sprint bergop van 700 meter trekt en zelfs Alejandro Valverde en diezelfde Purito hem niet meer bijhalen. Zou het dan toch? De Cauberg is immers toch zijn berg.
In de aanloop naar het WK krijgt echter ook Tom Boonen de rol van kopman toegewezen door de Belgische pers. Boonen wint dat jaar zowel de Ronde als Roubaix, maar ook de E3 Prijs, Gent-Wevelgem en wordt Belgisch kampioen. Er staat geen maat op de Bom van Balen. En die Cauberg? Ach, die overleeft Boonen wel, denkt men.
RODE LOPER VAN LEUKEMANS Als de renners het plaatselijke parcours in Nederlands Limburg opdraaien, rijdt Gilbert lek. Even is er vrees voor een lange achtervolging, maar dat blijkt niet het geval. Nadat een klein groepje loskomt van het peloton, gaan de Belgen demonstratief op kop van de grote groep rijden.
Vooraan vormt zich een groep van 29. In de achtergrond valt op 40 kilometer van de streep de helft van het peloton letterlijk weg. De 29 worden gegrepen en op de voorlaatste passage van de Cauberg valt Vincenzo Nibali aan. De nummer drie uit de Tour van dat jaar ziet echter dat Gilbert zonder te ademen volgt. Met een vrijwel compleet peloton stormen we af op de laatste keer Cauberg.
De Italianen draaien vooraan op, de Belgen in hun wiel. De Spanjaarden, die met Valverde een andere grote favoriet hebben, zitten te ver. Björn Leukemans trekt vanaf de voet aan, met Gilbert in het wiel. De rest is geschiedenis.
Vanaf de titel van Gilbert halen 'we' nog maar twee keer het podium: Tom Boonen (brons) op het WK in Qatar in 2016 en Wout van Aert (zilver) in het coronajaar 2020 in het Italiaanse Imola.
Tien jaar geleden won voor het laatst een Belg de wegrit bij de mannen. Tijd om een einde te maken aan die zegeloze reeks! Wie wint er zondagochtend Belgische tijd in Australië? Je maakt het allemaal mee met Wielernieuws!
