Kevin De Jonghe
Er is geen kruid tegen gewassen, ook al zag het er even naar uit dat dit wel het geval was. Maar neen, aan het einde van de rit – letterlijk – boekt Mads Pedersen gewoon zijn derde etappezege in deze Giro d’Italia. En dat op amper vijf etappes, waar gaat dat eindigen?
Pedersen ziet af bij de beesten
De Deen kon het na afloop zelf amper geloven. Hij leeft op een roze wolk. "Het is ongelooflijk, waanzin. En dan ook nog eens in de roze trui. Dit is veel beter dan ik ooit had kunnen dromen”, had Pedersen met dit succesrijk scenario op voorhand duidelijk geen rekening gehouden.
Het was ook voor hem echter wel zwoegen en zweten in de finale. "Het was nochtans ongelooflijk zwaar vandaag. Ik heb echt afgezien op die laatste beklimming.” Iets wat allemaal konden zien, want hij zakte zelfs even helemaal terug naar achter. “Na de finish was ik niet zeker of ik had gewonnen."
Want de Italiaan Edouardo Zambanini – nochtans zeker geen sprinter - kwam nog verrassend sterk aanzetten. "Ik had veel energie verloren om weer tot in het wiel van Vacek te geraken. Maar uiteindelijk had ik nog net genoeg over om toch te winnen.”
🚴🇮🇹 | Oeh wat scheelt het weinig... Mads Pedersen pakt zijn derde ritzege, maar Edoardo Zambanini komt verrassend dichtbij! 👏👏 #giroditalia
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) May 14, 2025
📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/M9rgNzDXkr
Terug op de Kwaremont
Zo rondde hij alweer bijzonder fraai werk van zijn ploegmaats af. Met name Mathias Vacek wist andermaal bijzonder stevig te imponeren. “Toen Primoz ging, zei ik tegen Vacek dat hij mee moest gaan. Want als ze wegreden, had hij een mooie kans op de ritzege gehad. Ik was toen echt aan het leiden, maar dat joch reed echt ongelofelijk slim.”
Vacek hield een beetje in, en deed vervolgens nog een lead-out voor Pedersen. Die dacht dat hij even terug in het wiel van Van der Poel en Pogacar zat. “Het was echt alles op alles. Het was bijna als wanneer Mathieu en Tadej me op de Oude Kwaremont losten.
“Vandaag had ik niks meer over, ook niet om de armen omhoog te doen”, verklaart Pedersen meteen zijn ontbrekend zegegebaar. “Man, ik moest diep gaan om dit klaar te spelen.”
