Kevin De Jonghe
Jarenlang werden er gezwegen over wat zich daadwerkelijk afspeelde in het profpeloton. Intussen kwamen al heel wat dopingverhalen aan de oppervlakte. Vincenzo Nibali – zelf ex-Tourwinnaar – spreekt zich nu ook uit over de wijdverspreide dopingcultuur in het verleden.
LEES OOK: Giro-organisatie zet Tadej Pogacar in zijn hemdje
Nibali bleef op het juiste padAl kunnen we daar al meteen beginnen om te zeggen dat hij het hier niet over zichzelf heeft. De Italiaan zweert er immers bij nooit doping te hebben gebruikt, en zo dus op een volledig cleane manier de Tour de France van 2014 te hebben gewonnen, Zijn ouders hielpen hem het juiste pad te kiezen.
Belangrijk in zijn beginjaren als prof, toen doping schering en inslag was. “Mijn ouders zeiden altijd: als mensen je dwingen verkeerde keuzes te maken, kom dan terug. Bij ons kun je altijd aan het werk. Er werd veel gesproken over doping in die jaren, maar die uitspraak van m'n ouders hielp mij de juiste weg te vinden.”
Nibali werd daarnaast ook nog eindwinnaar in de Giro’s van 2013 en 2016, nadat hij eerder in 2010 al de Vuelta achter zijn naam wist te schrijven. Allemaal op een propere manier, al beseft hij bij het Italiaanse Corriere della Sera wel dat hij nog veel meer verloren heeft door andere renners die zich wel op het foutieve pad begaven.
“Ik heb mezelf nooit afgevraagd hoeveel ik door doping ben verloren, waarschijnlijk wel veel. In de Vuelta van 2010 reed ik tegen een zekere Spanjaard Mosquera, die later werd verbannen. Wat als hij had gewonnen en ze er niets van hadden geweten? Ik heb voor kopmannen gereden, die naar de koers gingen alsof het oorlog was. Voor die generatie was dat een cultureel ding: als je niet gebruikte, deed je niet mee.”
Onterecht wantrouwen
Gelukkig veranderden de tijden – althans daar mogen we toch vanop aan – iets waar Nibali zeer gelukkig mee is. “De generatie erna heeft die manier van denken veranderd. Als er nu sprake is van een schone wielersport, dan is dat ook dankzij ons.” Het wantrouwen was toen nochtans groot.
“Ik won, was een Italiaan en mijn team Astana werd geleid door Alexandre Vinokourov, met een dubbelzinnig verleden. Ik werd gevolgd, ze braken in bij mijn auto en controleerden mijn telefoon”, zegt hij met pijn in het hart. “Ik ben er zeker van dat ze ook mijn huis ooit zijn binnengedrongen, op zoek naar bewijs, dat er niet was.”
Om vervolgens nogmaals duidelijk te maken dat hij zich nooit heeft bezondigd. “Wielrenners waren een makkelijk doelwit, maar ik heb nooit in mijn leven drugs en doping gebruikt, ik heb er zelfs nooit over nagedacht. Ze hebben mij een miljoen keer gecontroleerd en kunnen al die reageerbuisjes nog honderd jaar testen.”
