Yorrith Haan
Wout van Aert won de Amstel Gold Race niet, maar het sprintje voor de vierde plaats voelde als een kleine triomf. Na een reeks teleurstellende eindsprinten – van Powless in Waregem tot Pedersen in Roubaix – kon de kopman van Team Visma-Lease a Bike eindelijk weer 'juichen'. Al was het maar tegen de ‘gewone stervelingen’, zoals Jan Bakelants het noemde. “Tegen snelle mannen zoals Matthews en Pidcock deze sprint winnen, dat zal Wout veel deugd doen.”
De koers zelf werd beslist door Skjelmose, Pogacar en Evenepoel, maar daarachter maakte Van Aert indruk met een krachtige versnelling in de achtervolgende groep. Voor het eerst dit voorjaar liet hij zich nog eens gelden in een echte sprint. Geen zege, geen podium, maar wel een teken van leven van een renner die de laatste weken mentaal diep leek te zitten. “Tussen de gewone stervelingen is Wout de morele winnaar van de koers”, stelde Bakelants vast.
Een mogelijke ommekeer voor de Giro
Voor Van Aert kan dit een kantelpunt zijn richting de Giro, die in mei van start gaat. Bakelants ziet dat ook zo. “Ik denk dat zijn vertrouwen in zijn eigen sprint zodanig laag was, dat dit wel een enorme opsteker is.” In de klassiekers had Van Aert het steeds lastig in de laatste rechte lijn. “In de Ronde en Parijs-Roubaix zat hij vaak in de verdrukking. Hij mocht telkens sprinten voor een podiumplek, maar werd elke keer voorbijgereden.”
Toch was er in Valkenburg iets veranderd. Dat Van Aert op die sprintstrook Matthews achter zich hield, is volgens Bakelants een niet te onderschatten prestatie. “Matthews is het type renner dat na dit soort koers een stevige sprint in de benen heeft. In Milaan-Sanremo won hij ook de sprint om plek vier. Dat Wout hem nu klopt, is echt een positief signaal.”
Van Aert deelt in de Giro het kopmanschap in de sprintetappes met Olav Kooij. Waar Kooij de vlakke ritten voor zijn rekening neemt, krijgt Van Aert de ruimte in zwaardere finales. De vraag is of deze morele overwinning hem net dat extra zetje kan geven. “De eerste seizoenszege zal volgen,” klinkt het hoopvol. Of dat al in Albanië gebeurt – waar de Giro start – moet blijken. Maar de glimlach lijkt alvast terug.
