Yorrith Haan
Tom Dumoulin heeft een nieuwe uitdaging gevonden. De voormalig Giro-winnaar gaat komende zomer van start in Unbound Gravel, een legendarisch gravelevenement in Kansas. Maar waar ploeggenoot Laurens ten Dam er alles aan doet om nog competitief te blijven, kiest Dumoulin een andere koers. “Ik doe mee aan de 100 mijl, maar puur voor de ervaring. Ik heb absoluut niet de intentie om te proberen de race te winnen.”
Sinds zijn afscheid van het profpeloton in 2022 is Dumoulin sportief actief gebleven, maar wel op zijn eigen voorwaarden. Begin dit jaar deed hij al mee aan de Egmond-Pier-Egmond strandrace en liep hij een halve marathon. Zijn deelname aan Unbound Gravel past in datzelfde rijtje. “Ik zie mezelf als een doorsnee wielerliefhebber die twee keer per week fietst, af en toe aan een evenement meedoet en daar plezier in heeft. Dat is helemaal prima. Ik ben er nu ook een van.”
Geen trainingsschema, geen druk
Voor de race in Kansas bereidt de Nederlander zich dan ook niet bijzonder intensief voor. “Ik train zeker geen tien uur per week. Natuurlijk ben ik niet onfit, maar ik heb geen gestructureerd plan. Dat past niet meer bij mij.” Toch is het niet altijd makkelijk om dat los te laten. “Meedoen om niet te winnen? Soms is dat moeilijk te accepteren. Maar ik wil gewoon niet meer het harde werk doen. Dat heb ik al gedaan.”
Reflectie op een rijke carrière
Terugkijkend op zijn carrière is Dumoulin vooral dankbaar. “Het wielrennen heeft me zoveel gebracht. Ik heb er echt mijn hart en ziel in gestopt en ik kijk er nog steeds graag naar.” Maar er zijn ook dingen die hij nu, met meer afstand, anders ziet. “Ik wou dat ik beter had gecommuniceerd. Dat ik eerder om meer autonomie had gevraagd binnen de ploegen waarvoor ik reed. Dat had me misschien beter gemaakt als renner.”
Zijn laatste jaar bij toen nog Jumbo-Visma is daar een goed voorbeeld van. “We hebben er niet veel uitgehaald. Het team en ik hebben elkaar toen niet echt beter gemaakt, en dat is jammer.”
Een gevaarlijke sport
Dumoulin blijft het wielrennen volgen, maar ziet ook de schaduwzijden van de sport. “Het blijft een gevaarlijke sport. Er zijn vreselijke crashes, ernstige verwondingen, dodelijke ongelukken. En het is een gesloten wereld die soms te zakelijk is, met te weinig oog voor het welzijn van de mens achter de renner.”
Of zijn zoontje Oscar later ook wielrenner mag worden? “Als vader zou ik zeggen: misschien niet.”
