Yorrith Haan
Lance Armstrong was jarenlang de grote heerser in het wielrennen. Hij won zeven keer de Tour de France, maar die zeges werden hem later ontnomen na onthullingen over systematisch dopinggebruik. Toch benadrukt de Amerikaan dat hij niet de enige was. In een interview met Jot Down Sport blikt hij terug op zijn verleden, de zware periode na zijn bekentenis en de rol die zijn moeder speelde in zijn herstel.
Veel verhalen doen de ronde over de manier waarop Armstrong zijn ploeggenoten onder druk zette om verboden middelen te gebruiken. Ook zou hij concurrenten hebben geïntimideerd. Maar volgens hem waren de problemen in het peloton veel groter dan alleen zijn eigen team. ‘Mijn rivalen speelden net zo goed vals, en dat heeft sommigen helemaal kapotgemaakt. Ik heb vijf of zes concurrenten van mijn generatie verloren door verboden middelen en slechte gewoonten.’ Armstrong verwijst daarmee naar renners die hun carrière, en soms zelfs hun leven, zagen ontsporen.
Zelf belandde hij na zijn wielercarrière in een diep dal. Zijn val uit de gratie, de juridische strijd en het publieke oordeel dreven hem tot een alcoholverslaving. ‘Ik heb het ontzettend moeilijk gehad en had in die periode makkelijk kunnen opgeven. Maar ik besloot door te vechten, en daar ben ik enorm trots op.’
De kracht van zijn moeder
Dat doorzettingsvermogen kreeg Armstrong van huis uit mee. Zijn moeder, die hem op jonge leeftijd kreeg, speelde daarin een cruciale rol. ‘Ze was pas zeventien toen ik werd geboren, en heeft nooit opgegeven. Dat heeft mij gevormd. Tijdens de zwaarste momenten in mijn leven dacht ik vaak aan haar, en dat heeft me er uiteindelijk doorheen gesleept.’
Niet alleen zijn moeder, maar ook een nieuw carrièrepad gaf hem richting. Hij richtte de podcast The Move op, waarmee hij een nieuw publiek vond. ‘Ik had geen idee hoe je een podcast moest beginnen en het was eigenlijk niet eens de bedoeling om het over wielrennen te hebben. Maar luisteraars vonden mijn mening over de sport interessant, en dat motiveerde me om door te gaan.’
Kritisch op de Tour
Armstrong blijft een invloedrijke stem binnen het wielrennen en heeft zo zijn visie op de toekomst van de sport. Vooral de Tour de France ziet hij als een wedstrijd die moet moderniseren. ‘De organisatie wil hun paradepaardje niet loslaten, maar dat belemmert de ontwikkeling van de sport. Als ik mijn kinderen vraag om samen een etappe te kijken, zeggen ze allemaal nee.’
Volgens Armstrong sluit de koers niet aan bij de belevingswereld van jongeren. ‘Wielrennen is van nature een ouderwetse sport, en dat is niet veranderd. De jeugd heeft geen zin om urenlang naar een wedstrijd te kijken als er niets spectaculairs gebeurt.
Toch blijft de Tour voor hem een speciale wedstrijd. ‘Vroeger voelde het als míjn wedstrijd, maar nu ik vaker in Frankrijk kom, besef ik dat de Tour de France echt van het Franse volk is. En eerlijk, hoe vaker ik in Parijs ben, hoe meer ik me realiseer hoe ongelooflijk mooi die stad is.’
