Teammaat Van der Poel deelt horrorverhaal uit Strade Bianche

Emiel Verstrynge had zich zeer waarschijnlijk iets meer voorgesteld van zijn debuut in Strade Bianche. De jonge, talentvolle Vlaming (Alpecin-Deceuninck) kwam namelijk ongelukkig ten val op het Italiaanse grind en brak daarbij zelfs zijn sleutelbeen...

Voor de start van de Toscaanse wedstrijd had de 23-jarige Oost-Vlaming er nochtans bijzonder veel zin in. ''Ik kijk er echt naar uit. Ik wil me laten zien door in het begin mee te schuiven'', was zijn reactie vooraf. 

Lees ook

Roodhooft met sneer naar Van Aert? "Mathieu kan dat wél"

Verstrynge trof al voorzorgsmaatregelen

En zo geschiedde ook, of tenminste deels. Verstrynge was goed mee op de belangrijke stroken en zat ferm in de voorste gelederen van het peloton. Totdat ineens het noodlot toesloeg.

''Ik zat in het spoor van iemand en we zaten op 20 meter van de groep. We gingen naar een bocht en ik voelde al dat het op de limiet zou zijn, dus ik liet uit voorzorg 15 meter'', verklaart hij na afloop tegenover Sporza. 

Lees ook

Van der Poel slaat hard terug na hoongelach: "Ik zal het bewijzen!"

Sleutelbeenbreuk voor onfortuinlijke Verstrynge

De renner voor hem viel en zodoende kon Verstrynge geen kant op. ''Het was niet dat ik overdreven snel ging, maar ik kwam terecht in de keien die naar buiten gereden waren.''

Het fysieke 'eindresultaat' bleek enkel een sleutelbeenbreuk. ''Het is bizar dat ik bijna geen enkel schaafwondje heb'', aldus de onfortuinlijke Belg. ''Maar al bij al is het natuurlijk erg zonde.''

Lees ook

Van der Poel ziet kansen in de Tour: "Dan is het aan ons!"

Horrorverhaal van Verstrynge, die er relatief goed vanaf kwam

Was het daarmee dan gedaan? Nee hoor! Tot overmaat van ramp moest Verstrynge in Italië nog ontzettend lang wachten op medische hulp. ''Er is een motard bij mij gebleven, maar ik heb wel 20 minuten staan wachten op een ziekenwagen omdat er blijkbaar zoveel miserie was.''

''Al een geluk dat de pijn wel meeviel bij mij'', sloot hij af. ''Toen ik in de ambulance stapte, zei de ambulancier dat we wel in koers moesten blijven, omdat we nog de enige ambulance waren. Toen wist ik: amai, ik ben niet de enige die hier iets heeft meegemaakt. Er lag in de ziekenwagen iemand die er veel slechter aan toe was. Het was niet leuk, maar het kon nog altijd veel erger.''