Kevin De Jonghe
Neen, het is niet wat menig wielerfan ervan verwacht had bij de terugkeer van Wout van Aert. De Kempenaar offerde zich zelfs op voor zijn ploegmakker Ben Tulett en gaf zo zijn eigen winstkansen op. Omdat hij voelde dat het toch niet voor hem zou zijn. Van Aert en Visma-Lease a Bike kwamen met een verklaring.
Geen paniek
Van Aert wond er na de finish – geheel in eigen stijl – absoluut geen doekjes om: niet goed genoeg, zo simpel was het. “Ik had geen geweldig gevoel en zat in de finale snel op mijn limiet. Ik had geen benen om mee te winnen. Ik moest passen op de tweede grindstrook. Het was te zwaar.”
Toch een kleine domper, geven ze grif toe bij de ploeg. Al wist Arthur van Dongen ook wel meteen te nuanceren. “Het is zijn eerste koers van het seizoen. En dat tegen renners die wel al wedstrijden in de benen hebben. Dat is minder erg dan wanneer je een hoogtestage achter de rug hebt.”
Desalniettemin had ook Van Dongen wel gedacht dat Van Aert al iets meer had kunnen doen. “We hadden er meer van verwacht, maar er zijn wel excuses”, waarbij hij tegenover HLN verwijst naar een val van Menno Huising. Van Aert wordt daar opgehouden, net op het moment dat Kwiatkowski en McNulty aanvallen.
“Toen Wout nadien eindelijk weer in het eerste peloton kon aansluiten, zei hij door de oortjes dat hij al veel krachten had verspild en het beste er van af was. Het was dan nog zestig kilometer tot de streep.”
🚴🇪🇸 | Wout van Aert pakt op de gravelstroken de kop en neemt de verantwoordelijkheid van de achtervolging op zich. De finale is de Clásica Jaén begint heel vroeg. 🤩🇧🇪
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) February 17, 2025
📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/wa5RytVGHz
Voorbeeldploegmaat
Van Aert zelf had het dus al snel in de gaten dat hij niet zou kunnen meedingen naar de winst. Hij besliste dan maar om ploegmakker Tulett te helpen, al bleef die nogal afzijdig. “Hij was beter dan hij zelf besefte”, aldus Van Aert. “Ik heb een paar keer gezegd om te demarreren.” Maar dat gebeurde niet door de Brit.
Die ging zelfs nog aan kop sleuren. Toen was de maat vol voor Van Aert. “Toen besloot ik dat het genoeg was geweest en ging ik zelf op kop rijden. Ik had mij ook kunnen sparen en nog een top tien meegraaien, maar ik had het gevoel dat Ben nog een kleine kans had om de zege.”
