Kevin De Jonghe
Met zijn zevende wereldtitel in het veld heeft Mathieu van der Poel nog maar eens een streepje bijgezet op zijn reeds indrukwekkende palmares. Qua wereldtitels is hij nu mede-recordhouder (samen met Erik De Vlaeminck,nvdr), en ook in De Ronde van Vlaanderen bezit hij mee het record. Daar kan hij straks helemaal alleen bovenaan komen te staan.
LEES OOK: Grote vrees omtrent Eli Iserbyt: "We moeten eerlijk zijn"
Geluk aan zijde Van der PoelVan der Poel telt momenteel drie zeges in Vlaanderens Mooiste, net zoveel als Achiel Buysse, Eric Leman, Johan Museeuw, Tom Boonen, Fiorenzo Magni en Fabian Cancellara. Straks kan er daar een vierde bijkomen, en lijkt het eigenlijk sowieso een kwestie van tijd vooraleer dat zal gebeuren. Áls Van der Poel gespaard blijft van de nodige pech natuurlijk. Iets wat tot nog toe wel het geval is.
Er was dan wel zijn valpartij op de Olympische Spelen in Tokyo en het hotelincident op het WK in Wollongong, maar voorts is er bij de Nederlander weinig sprake van ongeluk. Het lijkt alsof de goden hem gunstig gezind zijn, ziet ook Niels Albert. “Als Mathieu op het WK in Glasgow valt, is enkel zijn schoen kapot en kan hij gewoon voort.”
“Bij een andere renner breekt gegarandeerd zijn frame – daar heeft hij het geluk van zijn leven”, haalt die een voorbeeld aan bij Humo. “Als je Mathieus erelijst bekijkt, merk je ook hoe vaak Wout al tweede is geweest. Maar je hebt veel zaken niet in de hand, en daar moet je vrede mee kunnen nemen.”
Ongeluk bij Van Aert
Dat uiteraard in tegenstelling tot Wout van Aert. Reeds een zware valpartij in de Tour van 2019, en afgelopen jaar alweer twee flinke krassen op zijn carrosserie opgelopen. Albert bewondert diens doorzettingsvermogen. Niet te geloven hoeveel pech hij al heeft gehad”, klinkt het al hoofdschuddend over zijn voormalige poulain.
“Ik ben zeker: mocht die jongen niet zoveel karakter hebben, hij zou zijn velo al lang hebben weggesmeten. Zet tien renners op een rij die hetzelfde meemaken, en acht ervan zeggen: ‘Kust mijn kloten, het is genoeg geweest!’ Ik gun Mathieu een vierde overwinning in de Ronde van Vlaanderen, maar Wout verdient zo’n zege zéker.”
Maar bewondering heeft Albert voor alle duidelijkheid voor beide renners. “Wout en Mathieu staan eigenlijk voortdurend onder stress, er wordt van hen verwacht dat ze alles winnen, elke koers of cross. Het straffe is: het ís ook bijna altijd prijs. Mathieu staat er áltijd, en Wout ook, als hij niet gekwetst is.”
