Een stevig balende Thibau Nys na afloop in Diegem. Het werd uiteindelijk andermaal een podiumplaats, maar opnieuw niet op het begeerde hoogste schavot. En dat zorgde deze keer toch wel voor frustratie.
Pijnlijke nederlaag
Want in tegenstelling tot in voorgaande koersen was er nu immers geen sprake van Mathieu van der Poel. De zege lag dus nog eens voor het grijpen voor de andere crossers, Nys zat ook goed in koers, maar moest uiteindelijk genoegen nemen met een derde plaats. Achteraf probeerde hij naar oorzaken te zoeken.
"Heel de wedstrijd lang word ik geflikt en laat ik mezelf flikken. Ze deden dat zeker niet bewust, maar dat kostte wel heel veel krachten”, was er duidelijke de nodige frustratie. “In de laatste ronde maak ik ook weer een foutje net voor de schuine kant, waardoor ik een sprint moest rijden om terug te komen.
“Ik doe alles perfect, maar kon het net niet scherp genoeg houden in de laatste 200-300 meter. Ik had de benen om te winnen dus dan is het heel pijnlijk om het zo uit aldus een zichtbaar ontgoochelde Nys.
Geen dip
Maar: er is ook goed nieuws. Want zo verdwijnt Nys bijna niet meer van het podium. Zijn dipje lijkt dan ook vergeten. Al zag hij dat zelf zo niet. “Die mindere periode tussen Hamme en Hulst moet je in perspectief plaatsen. Akkoord, Antwerpen en Hulst waren echt niet goed.
“Maar in Namen reed ik twee keer lek, waardoor er een veel betere uitslag in zat dan de elfde plaats. Als ze mij in Dublin niet van de sokken rijden in de eerste ronde, eindig ik misschien ook gewoon in de top vijf en dan spreekt niemand over een dip.”
