Michael Vanthourenhout blijft zijn sterke vorm tentoonstellen met een derde opeenvolgende overwinning in het veldrijden. Na zijn triomfen in Dublin en Herentals pakte hij nu ook de zege in de Wereldbeker Namen. In een spannende slotronde versloeg hij Toon Aerts en Emiel Verstrynge in een meeslepende driestrijd.
Vanthourenhout gold door zijn recente successen als de te kloppen man in Namen, maar de concurrentie was niet min. Namen als Thibau Nys, Eli Iserbyt, Toon Aerts en Pim Ronhaar stonden eveneens aan de start van deze iconische cross.
Vanthourenhout trekt door, concurrentie kraakt
In de derde ronde liet Vanthourenhout zien waarom hij de leider is in de Wereldbekerstand. Hij nam het initiatief en versnelde direct. Alleen Verstrynge en Kuypers konden in eerste instantie volgen. Andere favorieten zoals Kuhn en Sweeck moesten passen, terwijl Toon Aerts op korte afstand bleef jagen. Kuypers had zichtbaar moeite om het tempo bij te houden en werd uiteindelijk in de vijfde ronde door Aerts ingehaald. Op dat moment hadden Verstrynge en Vanthourenhout een kleine voorsprong, maar Aerts bleef hen onder druk zetten met slechts zeven seconden achterstand.
De zesde ronde veranderde alles. Na een slippertje verloor Vanthourenhout kort contact met Verstrynge, terwijl Aerts dichterbij kroop. Ronhaar klom op naar de vierde plaats en leek zich ook in de strijd te mengen. Kuypers moest op dat moment de wedstrijd verlaten na een val. Met nog drie rondes te gaan, bleven vier renners in de running voor de overwinning, hoewel Verstrynge en Vanthourenhout de beste kaarten leken te hebben.
Finale strijd tussen drie toppers
Twee rondes voor het einde werd duidelijk dat Ronhaar het tempo niet kon bijbenen; zijn achterstand liep op tot twintig seconden. Tegelijkertijd vocht Aerts zich terug naar het leidende duo. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde wist hij aan te sluiten en nam hij direct de koppositie over om de anderen onder druk te zetten. Dit resulteerde niet in directe verschillen, waardoor een trio renners samen aan de laatste ronde begon. Hier nam Verstrynge het initiatief en voerde de snelheid op.
Spanning vanaf het begin
De race begon met Toon Aerts als snelste starter, gevolgd door sterke optredens van Kevin Kuhn en Gerben Kuypers. Kuypers nam aanvankelijk de leiding, maar een paar foutjes zorgden ervoor dat Kuhn, Sweeck en Verstrynge konden terugkomen. Ondertussen moesten favorieten zoals Thibau Nys, Eli Iserbyt en Michael Vanthourenhout vanaf de tweede rij terrein goedmaken. Iserbyt had bovendien te maken met fysieke problemen en stapte uiteindelijk uit de wedstrijd met een pijnlijk bovenbeen.
Kuhn nam vervolgens het heft in handen, maar een schuiver van Aerts op een schuine kant zorgde voor een verrassende wending. Aerts belandde tussen het publiek, maar wist zich snel te herpakken en sloot aan bij Vanthourenhout, Ronhaar en Del Grosso. Terwijl Iserbyt en Nys uitvielen, ontstond een nieuwe kopgroep met Kuhn, Sweeck, Kuypers en Verstrynge.
Sterke slotronde van Vanthourenhout
In de beslissende fase van de race bleek Vanthourenhout opnieuw de sterkste. Met een krachtige versnelling wist hij de aanval van Verstrynge te pareren en ook Aerts achter zich te houden. Uiteindelijk soleerde hij naar de overwinning, waarmee hij zijn derde opeenvolgende zege veiligstelde. Verstrynge eindigde als tweede, terwijl Aerts genoegen moest nemen met de derde plaats.
Vanthourenhout bevestigt met deze overwinning zijn leidende positie in de Wereldbeker en toont opnieuw dat hij een van de meest constante renners van het seizoen is.
