Kevin De Jonghe
Dat de UCI geen onbesproken reputatie heeft is een open deur intrappen. Al te vaak is immers al gebleken dat het eigenbelang veel groter is dan het belang van de teams en hun renners. Ook nu kwamen ze opnieuw met een twijfelachtige mededeling.
Wenkbrauwen fronsen
Zo verscheen er via hun officiële sociale mediakanalen de boodschap: “Winter is coming, and so are the big guns.” Dat vergezeld van een filmpje waarin enkel Wout van Aert, Mathieu van der Poel en Tom Pidcock te zien zijn. ‘The Big Guns’ dus. Op die manier komt de UCI met de aankondiging dat de Wereldbeker voor de deur staat.
Volgende week zaterdag 24 november volgt daarvan de eerste manche in Antwerpen/Linkeroever. Een flinke kaakslag toch voor zeg maar de ‘fulltime veldrijders’ als daar zijn Eli Iserbyt, Thibau Nys, Michael Vanthourenhout, Toon Aerts, Lars van der Haar en vele anderen. Zij tellen voor de UCI klaarblijkelijk niet mee. Verontrustend, zou je kunnen stellen.
Bij de Internationale Wielerorganisatie hebben ze de afgelopen maand duidelijk liggen slapen, en zijn zij niet op de hoogte dat het officiële veldritseizoen al is gestart op 12 oktober in Beringen. Best jammer, want zo kregen we al heel wat spannende wedstrijden voor de kiezen. En dat zonder Van Aert, Van der Poel of Pidcock. Meteen ook over het hoofd gezien dat er met Thibau Nys een nieuwe ‘Big Gun’ is opgestaan.
Bagatel
Een vreemde berichtgeving is dan ook het minste dat je kan stellen. Daarbij ook nog het filmpje met enkel beelden van de bovengenoemde drie. Waarbij ook meteen de vraag kan worden gesteld of Pidcock überhaupt wel tot de groten moet worden gerekend. De keren dat hij Van Aert en/of Van der Poel over de knie wist te leggen vallen immers op enkele vingers te tellen, als je die al nodig hebt.
Maar goed, we wijken af. De kleinering van de andere veldrijders is waar de echte vraagtekens mogen worden geplaatst. Die bagatellisering begon overigens al lang vóór dit seizoen. Zo heeft de UCI de wedstrijden van de Wereldbeker immers gebald vanaf eind november tot eind januari. Op 2 maanden tijd moeten dus alle 12 manches worden afgewerkt. Zonder ook maar enige rekening te houden met de andere competities.
Daarbij ook veel – zoniet alle – belangrijke data in en rond de kerstperiode, uiteraard de periode waarin de crossen de meeste bezoekers trekken en ook op televisie wedstrijden het meest bekeken worden. Alleenheerschappij, zeg maar gerust. En dat voornamelijk met één doel voor ogen.
Boomerang
Uiteraard – en opnieuw – uit eigenbelang, en meer om de zelfverklaarde ‘Big Guns’ aan de start te kunnen krijgen. Ook bij de UCI weten ze immers als geen ander dat je in oktober of november nog geen deelname van Van Aert of Van der Poel moet verwachten. Helaas lijkt dat ‘geniale plan’ – u kan sporen van sarcasme ervaren – teniet te worden gedaan door de grote jongens zelf.
Van Van Aert weten we immers al dat hij ten vroegste op 21 december zijn intrede zal maken. Op dat moment zijn er al 4 manches van de Wereldbeker verreden, goed voor precies 1/3 van de wedstrijden dus. Bij Van der Poel is het momenteel nog onzekerheid troef, al is er alvast wel de zekerheid dat ook hij minstens dat deel van de wedstrijden zal missen, vermoedelijk zelfs meer.
Begrijp ons niet verkeerd: ook wij zien Van der Poel en Van Aert maar al te graag aan de start van een cross staan. Maar dat de miskenning van de UCI tegenover de voltijdse veldrijders nu als een boomerang in hun gezicht terugkeert – al is het maar deels – kan toch best cynisch worden ontvangen.
Al zitten Iserbyt & co natuurlijk straks ook met die overvolle Wereldbekerkalender opgescheept. En het valt maar sterk te betwijfelen of de UCI voor de komende jaren zal overwegen om het anders aan te pakken. Voor de volledigheid: de winnaar van de Wereldbeker vorig seizoen? Juist, Eli Iserbyt. Maar die is klaarblijkelijk te weinig posterboy.
