Kevin De Jonghe
Thibau Nys wist zich in Pontevedra op overtuigende manier tot Europees kampioen te kronen. Een eerste echte ‘trofee’ voor de jonge Nys in het veldrijden, die nu effectief een nieuwe status krijgt. Al is het de vraag of dat wel allemaal zo positief is.
Lees ook: Realitycheck voor Thibau Nys: "Mogen we niet verwachten"
Valse start“Iedereen lacht me uit en ‘ons’ papa verklaart me zot en zegt dat ik normaal moet doen, maar ik ben er niet klaar voor. Ze gaan verschieten als ze me gaan zien rijden in Beringen”, aldus Nys enkele weken geleden voor de eerste cross van het seizoen.
De druk wat weghouden, dacht menig crossfan. Maar dat was toch even schrikken voor velen toen ze Nys in Beringen en Ruddervoorde respectievelijk als twaalfde en dertiende over de streep zagen bollen. Maar ook hijzelf en zijn entourage waren toch verbaasd.
Het niveau lag immers nog een pak lager dan ze zelf hadden ingeschat. En dus moest er worden bijgestuurd. Enkele pittige discussies met trainer Paul Van Den Bosch en een geweldige mindset later bevindt Nys zich plots in déze situatie. Als nieuwbakken Europees kampioen.
Vertrouwen terug
Of wat een passage in het zonnige Spanje al niet teweeg kan brengen. Steeds meer dé uitvalsbasis – voor sommigen zelfs permanent (Van der Poel, Evenepoel,…) – bij de renners. Een klein weekje rusten en vooral niet té hard trainen. Het leverde Nys prompt de zege op in Overijse.
Afgelopen vrijdag op de Koppenberg was het dan zonder meer goed, waar hij met een vierde plaats noch zeer tevreden noch ontgoocheld over moest zijn. Het belangrijkste was toen alvast teruggekeerd: het vertrouwen in eigen kunnen. Want hoewel Nys zich steevast als zelfzeker en assertief profileert, neep daar toch het schoentje. Evenwel te wijten aan ziekte op een slecht moment.
Een extra moeilijkheidsgraad ook, daar de buitenwereld zijn verwachtingen voor Nys al had ingesteld. En niet ‘zomaar’ wat crossfans. Niels Albert, Paul Herygers, Bart Wellens,… grote kampioenen uit het verleden die allemaal duidelijk lieten verstaan dit seizoen veel te verwachten van Nys. Naast vreugde zal ook de opluchting bij Nys nu behoorlijk groot zijn.
Torenhoge ambities
Dat verraadde eigenlijk al zijn viering bij zijn overwinning in Overijse. ‘Calma, calma’, à la Cristiano Ronaldo. “Dat iedereen maar wat rustig moet blijven”, verklaarde Nys zijn opvallend zegegebaar achteraf. Stond een beetje haaks op zijn uitspraak die hij zelf had geponeerd. Want ze gingen toch verschieten van zijn lage niveau, was het niet?
Bon, ook al ben je dan een wereldtopper (in wording), Nys blijft ook nog steeds een jongen van 21 die zich – ook naar de media toe – nog de nodige misverstanden kan permitteren. Desalniettemin dreigt de druk op zijn schouders nu nog eens een pak groter te worden. Status, weet u wel. En de verwachtingen zullen navenant zijn.
Niet dat Nys er zelf voor terugdeinst om een krasse uitspraak te laten noteren. “Ik ging een grote stap zetten. Daar durf ik zeker van zijn”, klonk het ook vier weken geleden. “In een ideaal scenario, maar dat is nu niet meer relevant, had ik een serieuze stap kunnen zetten richting Mathieu van der Poel en Wout van Aert, denk ik.”
Het toont aan waar zijn eigen ambities liggen, zulke uitspraken hoeven dan ook absoluut niet als bijdehand te worden aanzien. Temeer omdat hij gewoonweg over het potentieel beschikt om straks meer en meer in de voetsporen te treden van Van Aert en Van der Poel.
Opletten voor valkuilen
Nys werd al aanzien als de nieuwe grote kampioen in het veldrijden. Sterker zelfs: hij ís nu al de grote publiekslieveling. Enigszins welgekomen bij de veelal afwezigheid van Van der Poel en Van Aert. Maar Nys moét en zál de nieuwe koning van de cross worden. Nu nog meer dan ooit tevoren. Het wordt dan tegelijkertijd ook opletten voor Nys om zichzelf vooral niet voorbij te lopen.
De druk van buitenaf zal zoals gezegd steeds groter worden, en wordt het voor Nys vooral zaak om hier niet té fel in mee te gaan. "Hij moet zich die druk niet opleggen. Dat is voor niks nodig, maar hij kan niet wachten. Hij wil daar zo snel mogelijk bij zijn. Ik blijf toch bij mijn standpunt: neem je tijd. Er is al veel te rapen, maar het grote gewin moet nog komen later."
Aldus Paul Herygers, een man die het klappen van de zweep kent. Dat is uiteraard ook vader Sven die in het begin van zijn carrière menig moeilijk moment – ook met media – heeft gekend. De ideale leermeester om zijn zoon naast of tussen de valkuilen te doen lopen. Zelfbewust als hij is zal vaderlief dan mogelijk zelfs niet al te veel werk hebben.
Na zijn Europese titel probeerde Nys zelf de verwachtingen al te temperen. “Ik had hier een fantastische dag, ik hoop gewoon die lijn door te trekken. Dat zal niet elke week om te winnen zijn, maar een keer 2e, 3e of winnen... Daar doe ik het voor. De fans geven voor wat ze komen, spektakel bieden en een constant seizoen rijden." Alvast een goed begin.
