Thibau Nys maakte vorige week zijn rentree in het peloton in De Ronde van Romandië, en wist ons al meteen te verwennen met een knappe ritzege. Echter komen er toch ook werkpunten naar boven.
Te braaf
Precies een week geleden glipe Nys mee in de tweede rit van De Ronde van Romandië, om deze op weergaloze wijze ook af te ronden. De jongeling was uiteraard euforisch, maar zei meteen ook iets opvallend: “Ik ben zo blij want ik was gisteren nog ontgoocheld dat ik mijn goede benen niet kon tonen.”
Inderdaad, want daags voordien stond er een sprintetappe op het menu, spek naar de bek van Nys zou je denken. Hij kwam er evenwel niet aan te pas. ‘Te braaf’, was de duidelijke en eerlijke conclusie van vader Sven achteraf. “Hij was heel kwaad en teleurgesteld op zichzelf.”
Remmen = verloren
Het valt te bedenken dat dit dan nu opnieuw het geval is. Want in de finale van Eschborn-Frankfurt zagen we het opnieuw gebeuren. In een groepje van een 30-tal renners was Nys op papier één van de – zoniet dé – snelste, maar eens te meer was hij ‘te braaf’.
Nys schoof eerst goed mee in het wiel van Marco Haller, maar geraakte dan volledig ingesloten aan de rechterkant en moest hij zelfs twee keer in de remmen. Op die manier wordt het uiteraard moeilijk om een sprint te winnen. ‘Als je remt, ben je verloren’, luidt het eeuwenoude wielercliché.
Nys werd uiteindelijk 13de, een bijzonder zure uitslag voor de situatie die zich aandiende. Door de overwinning van vorige week zal het mogelijk iets makkelijker te verteren zijn, maar het is alvast wel duidelijk dat dit een werkpunt is.
