Kevin De Jonghe
We naderen het einde van het wielervoorjaar 2024, eentje dat om verschillende redenen alweer de geschiedenisboeken zal ingaan. Zo wordt dit onvermijdelijk het voorjaar van dé val van Wout van Aert, maar ook zeker van de onwaarschijnlijke solo’s.
LEES OOK: Pogacar zet wielerwereld op scherp: programma 2026 bekendgemaakt
Van Aert vervloekt de godenHet is uiteraard maar enkelingen gegeven om voor dit soort van weergaloze prestaties te zorgen. We kunnen er evenwel niet omheen dat het uitvallen van Van Aert in Dwars door Vlaanderen dit vermoedelijk wel in de hand heeft geholpen in De Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Daar stak er een man in regenboogkleuren nu (nog meer?) met kop en schouders bovenuit.
En dan hebben we het uiteraard over Mathieu van der Poel. De alleskunner die dit voorjaar zelfs zijn achterkant niet meer liet zien. Zo ver was hij telkens weg. In de E3 kon Van Aert na zijn toen onschuldige – maar tevens bepalende voor de wedstrijd – valpartij nog enkele glimpen opvangen, maar uiteindelijk moest ook de Kempenaar daar het hoofd buigen voor Van der Poel.
Op dat moment echter een kleinigheid, zeker in vergelijking met hoe het uiteindelijk is uitgedraaid. Want de twee weken die daarop volgden zou het moeten gebeuren. Helaas, de goden – duidelijk geen wielerfanaten óf fans van Van der Poel – hebben er anders over beslist. Van Aert zag zijn voorjaar in rook opgaan, en is het opnieuw een jaar wachten op de grote clash in De Ronde en Roubaix.
Van der Poel imponeert
Het werkte natuurlijk wel een en ander in de hand. Van der Poel stond bij de start van De Ronde evenwel niet te springen na het uitvallen van Van Aert. Hij wist maar al te goed dat zijn ploeg van Alpecin-Deceuninck nu het volle gewicht van de wedstrijden op zich ging krijgen. Draaide dat even goed uit dat Gianni Vermeersch & co op hun opperbest waren.
Maar de grootste credits gaan natuurlijk uit naar Van der Poel zelf. In De Ronde van Vlaanderen vertrok de Nederlander op een spekgladde Koppenberg en rondde hij uiteindelijk een solo van 45 kilometer af. In Roubaix deed hij er zowaar nog een schepje bovenop. 65 kilometer vlammend over de kasseien richting tweede zege in de Vélodrome. Niets aan te doen.
“Hoe sterk is de eenzame fietser, die kromgebogen over z'n stuur tegen de wind zichzelf een weg baant?” Wel, heel sterk, Boudewijn. In Vlaanderens Mooiste kwam hij nog afgepeigerd binnen met 1 minuut voorsprong, een week later leek het alsof Van der Poel niet eens had gekoerst maar de rest wel op minstens 3 minuten parkeerde.
Pogacar demonstreert
Bijzonder straffe solo’s, maar zowaar nog niet eens de strafste van het voorjaar tot nog toe. Die eer was immers al weggelegd voor Tadej Pogacar. De Sloveen was de afgelopen weken door verplichtingen in grote rondes straks (Giro d’Italia én Tour de France, nvdr) niet al te veel te zien, maar imponeren deed hij des te meer.
Eerlijk: wie heeft er Strade Bianche nog uitgekeken nadat Pogiboy besloot om er op 81 kilometer vandoor te trekken? Bij het afronden van de Monte Sante Marie – waar hij zijn verschroeiende aanval had geplaatst - had hij al anderhalve minuut voorsprong. Op het Piazza del Campo in Siena waren dat er bijna drie minuten. Op de nummer twee welteverstaan. Het overgrote deel van het peloton kreeg minstens vijf minuten aan de broek.
📊⚡️🇸🇮Tadej Pogačar and 🇳🇱Mathieu van der Poel in same one-day races:
— Cycling Statistics 📊 (@StatsOnCycling) April 18, 2024
🏁16 races
🔝Better result: 🇸🇮7 - 9🇳🇱
🏆Victory: 🇸🇮1 - 6🇳🇱
🔟Top-10: 🇸🇮10 - 12🇳🇱
❌DNF: 🇸🇮1 - 1🇳🇱
➿Both podium: 🌈WC'23, 🇧🇪RVV'23, 🇧🇪E3'23
📅🇧🇪LBL'24 will be their 17th clash in a classic.
Hoewel majestueus, bijzonder opwindend om naar te kijken is het dus allerminst. En ook wij balen ervan, maar we vrezen dat zondag zich ongeveer hetzelfde schouwspel zal afspelen. Dat heeft dan weer voornamelijk te maken met de uiteindelijke afwezigheid van Remco Evenepoel en Primoz Roglic. Zij hadden voor spanning kunnen zorgen.
LEES OOK. Voorbeschouwing Luik-Bastenaken-Luik - dit mag je verwachten
Want helaas: ook Mathieu van der Poel zien we niet in staat om Pogacar te volgen in een koers met 4500 hoogtemeters. Krijgt de wereldkampioen daar een koekje van eigen deeg, of speelt Van der Poel toch nog eens zelf voor kok in La Doyenne?
