Desalniettemin lijken we ons op dat vlak toch te mogen opmaken voor een strijd tussen de kanjers Wout van Aert en Remco Evenepoel. Een best jammerlijk gegeven voor heren renners als Jasper Philipsen en Arnaud De Lie. Want wat een jaar hebben ook zij gekend. ‘De Vlam van Ham’ doorbrak eindelijk zijn vloek van ereplaatsen in de Tour de France met twee ritoverwinningen, waaronder op de iconische Champs Elysees. Philipsen eindigde in Frankrijk ook tweede in het puntenklassement, en behaalde hij daarnaast ook nog enkele ééndagszeges.
En wat dan gezegd van neoprof De Lie. De jonge Belg van Lotto-Soudal kwam begin dit jaar plots piepen, en bewees vrijwel meteen zijn klasse met een zege in de Trofeo de Palma. Het bleek slechts een voorsmaakje, want De Lie stormde daarna ook door het Vlaamse wielervoorjaar, zonder weliswaar échte grote klassiekers te winnen. Wat zou je ook willen, in zijn debuutjaar bij de profs overwinningen binnenhalen als de GP Monséré of de Volta Limburg Classic spreken al voldoende tot de verbeelding. Begin juni volgde dan zelfs een loepzuivere hattrick met zeges in de Marcel Kint Classic, de Heistse Pijl en de Ronde van Limburg. In het najaar voegde hij daar ook nog een Schaal Sels en Egmont Cycling Race aan toe.
REMCO FOR THE WIN?
Ontegensprekelijk mag de jonge De Lie dan ook gekroond worden tot talent van het jaar, maar wat betreft de oppergaai zal ook hij de duimen moeten leggen voor Van Aert of Evenepoel. Al moeten we mogelijk zelfs tussen hen geen spannende strijd verwachten. Dat allemaal met dank aan het wonder dat Remco Evenepoel heet. Die zijn inkt is immers op na al de geschiedenis die hij dit jaar heeft geschreven. Met een zege in een monument, grote ronde én wereldkampioenschap, komt de renner van Quick-Step immers nu al in een illuster rijtje terecht met Eddy Merckx, Bernard Hinault en Alfredo Binda. Drie van de grootste wielerkampioenen die de wereld ooit heeft gekend. Evenepoel zette daar dit jaar dus zijn voet naast.
In Luik-Bastenaken-Luik knalde hij naar winst met een exploot zoals we dat intussen van hem gewend zijn geworden. Dat hij dit twee weken geleden nog eens kon herhalen op het WK in Wollongong sprak al helemaal tot de verbeelding. Ondanks de aanwezigheid van het kruin van de wielertop schudde hij zomaar eventjes een solo van zo’n 25 kilometer uit de benen om zich de regenboogtrui te kunnen aanmeten. Dit kwam amper veertien dagen nadat Evenepoel zich tot winnaar van de Vuelta had gekroond. De eerste Belgische winnaar van een grote ronde sinds Johan De Muynck in 1978. Dat Remco tussendoor ook nog even de Clasica San Sebastian, de Ronde van Noorwegen en de Ronde van de Algarve meepikte, is eigenlijk niet meer dan een voetnoot.
Dit alles zou er dan ook geen twijfel over mogen laten bestaan dat Evenepoels seizoen straks dik in de verf mag worden gezet op de uitreiking van de Kristallen Fiets en de Flandrien 2022. In quasi alle andere jaargangen zou dit meer dan voldoende blijken, zij het niet dat ons land ook nog ene Wout van Aert rijk is.
WOUT ALWEER ONDANKBAAR TWEEDE?
Ook de Kempenaar kende opnieuw een topseizoen, dat hij opende met een knaller in de Omloop Het Nieuwsblad. Met daarna dominantie in Parijs-Nice en de E3 Saxo Bank Classic, leek hij het hele voorjaar naar zijn hand te zetten, maar gooide een coronabesmetting vlak voor de Ronde van Vlaanderen flink wat roet in het eten. Het kostte hem misschien ook wel de zege in Parijs-Roubaix twee weken later. Een podiumplaats in Luik-Bastenaken-Luik (die hij zonder coronabesmetting niet had gereden), was dan weer een leuk extraatje.
Ook op het WK kon Wout – met dank aan Evenepoel – dus het hoogste schavotje niet betreden, maar spreken we desondanks toch alweer van een fenomenale Van Aert. Dat is dan voornamelijk te danken aan de werkelijk impressionante Tour de France die hij heeft gereden. Schijnbaar onvermoeibaar plaatste Van Aert zich in quasi elke etappe in de schijnwerpers. Dat werd uiteindelijk beloond met drie knappe ritzeges – voornamelijk de solo in Calais sprak tot de verbeelding – én een recordoverwinning in het klassement voor de groene trui. Terloops hielp hij ook nog even kopman Jonas Vingegaard aan de eindzege in Frankrijk. Zal hij Evenepoel het vuur aan de schenen kunnen leggen? Zoals eerder al geïnsinueerd, lijkt dit gezien het wonderjaar van de ‘kleine van Schepdaal’ bijzonder moeilijk te worden.
Hoewel. Het valt toch te bedenken dat Van Aert een grotere populairiteit geniet binnen het peloton ten opzichte van Evenepoel. Dit zou hem dan met name in de verkiezing van De Flandrien 2022 uitgereikt door Het Nieuwsblad een voordeel kunnen opleveren. Daar zijn het immers de renners zelf die stemmen uitdelen, en hun man van het jaar kiezen. Wat betreft de Kristallen Fiets – uitgereikt door Het Laatste Nieuws – lijkt Evenepoel zijn schaapjes alvast helemaal op het droge te hebben. Daar zijn het de journalisten, ex-winnaars en oud-coryfeeën die mogen stemmen. In een ideale wereld nemen ze elk één trofee mee huiswaarts. Het zou voor allebei een meer dan terechte beloning zijn voor een topjaar.
KOPECKY VOOR DE HATTRICK?
Wie er zich alvast niet druk lijkt te moeten maken op nieuw kleinood om in de kast te zetten is Lotte Kopecky. De voorbije twee edities van zowel de Kristallen Fiets als de Flandrien stond er haar al niemand in de weg, en dat zal dit jaar niet anders zijn. Ondanks de opkomst van talenten als Julie De Wilde en Shari Bossuyt, blijft Kopecky voorlopig eenzaam aan de Belgische wielertop staan. Eigenlijk zelfs meer dan ooit.
Met winst in de Strade Bianche en dan vooral de Ronde van Vlaanderen, bracht de renster van SD Worx zichzelf alweer naar een nieuwe hoogte. Daar had best nog een gouden WK-medaille bij gekund, was het niet dat Annemiek van Vleuten – elleboogbreuk incluis – daar een stokje voor stak. Maar dat Lotte straks een derde Kristallen Fiets en Flandrien-trofee op rij in de wacht zal slepen, hoeft geen twijfel.
RESULTATEN EVENEPOEL 2022
